Thuis

Bij de voorbereiding van vandaag kwamen we erachter, dat het laatste hotel geboekt was in het verkeerde Munster (Nieder Sachsen en niet in West Falen) Het hotel was niet meer kostenloos te annuleren. Dus weg 80 euro, jammer dan.

Dat was wel even balen. Dan maar gewoon een dag eerder naar huis fietsen: onze trein kwam om 13:00 uur in Munster aan. Beetje doorfietsen. Moest te doen zijn: 65 km.

Het was nog even spannend om in drie minuten de twee fietsen met de fietstassen en de stuurtassen uit de trein te krijgen. De treindeur van de fietswagon is smal voor een fiets, er zijn drie treden en een groot gat tot het perron, dus iemand moet de fiets "opvangen" en dan moet je terug de trein in om de tassen te pakken en hopen dat de trein niet gaat rijden. Als er dan meer mensen met fietsen in- of uitstappen door datzelfde deurtje, moet je dat goed organiseren. De conducteur helpt daarbij. Hij heeft een lijst met fietsen die eruit gaan en die erin komen. Hij zorgt er ook voor dat de trein niet vertrekt voordat alle fietsen "geregeld" zijn. Met hem spraken we af dat hij onze fietstassen naar buiten zou zetten.

Het is dan toch weer een opluchting dat alles op het perron is aangekomen en de trein is vertrokken. Een diepe zucht, rust en tijd om alles weer te ordenen, een perronlift te vinden en een uitgang van het station en van de stad.

Dus: we zijn thuis. Wel heel erg nat geworden door regen, maar vooral door de gratis douches waarop de voorbijrazende auto's ons trakteerden.

Han stond ons op te wachten in Enschede en dat was gezellig. De kilometerteller stond op 1005 km.

En dan rest het gezegde: we gingen op reis en we namen mee:
blauwe plekken, schaafwonden en eikenprocessierups-uitslag,
bewondering alom voor Lorenz' fiets,
leuke gesprekken met college-fietsers, maar vooral: mooie herinneringen aan een heerlijke fietstocht.

Dank voor jullie support onder onze berichtjes. Het was fijn om ze te lezen, alsof jullie een beetje meereisden.