De sleutel van de dokter
Door: Wilma Andres
Blijf op de hoogte en volg Wilma
20 Juni 2017 | Duitsland, Holzminden
Een pittige klim van ruim 150 meter omhoog, daar begon onze dag mee.
Daar word je wakker van. Dat test je conditie uit.
Maar alles wat omhoog gaat, komt vroeg of laat ook weer naar beneden en na drie kwartier zwoegen genoten we van prachtige vergezichten, veegden we de zweetdruppels op een rij, slikten we de laatste minder mooie woorden in en zoefden we de berg af.
Hartsjikideeeee....... daar gleden we de Harz uit naar beneden.
Het was een warme dag vandaag en daarom besloten we om een stukje met de trein te gaan, zodat we wat meer tijd over hadden om wat steden te bekijken.
Het was nog niet eenvoudig om bij het station te komen, want het opstap-station was weliswaar aanwezig, maar dan in opgeheven vorm, waardoor we 6 km de andere kant op moesten fietsen. Geen nood: we hadden de tijd.
De eerste veertig en de laatste twintig km fietsten we met volop zon, meer dan dertig graden en een fris aangenaam windje. Dat maakte dat we het potje zonnebrand bijna leeg smeerden.
We slapen midden in de stad Holzminden, in het vakantiehuis van de plaatselijke vrouwenarts. In zijn spreekkamer werd ik binnengelaten voor de sleuteloverdracht. Toch een beetje een gek gevoel als je bij zo'n dokter in het witte pak andere zaken doet.
Gelukkig hoefde ik hem niet beroepsmatig te raadplegen.
Daar word je wakker van. Dat test je conditie uit.
Maar alles wat omhoog gaat, komt vroeg of laat ook weer naar beneden en na drie kwartier zwoegen genoten we van prachtige vergezichten, veegden we de zweetdruppels op een rij, slikten we de laatste minder mooie woorden in en zoefden we de berg af.
Hartsjikideeeee....... daar gleden we de Harz uit naar beneden.
Het was een warme dag vandaag en daarom besloten we om een stukje met de trein te gaan, zodat we wat meer tijd over hadden om wat steden te bekijken.
Het was nog niet eenvoudig om bij het station te komen, want het opstap-station was weliswaar aanwezig, maar dan in opgeheven vorm, waardoor we 6 km de andere kant op moesten fietsen. Geen nood: we hadden de tijd.
De eerste veertig en de laatste twintig km fietsten we met volop zon, meer dan dertig graden en een fris aangenaam windje. Dat maakte dat we het potje zonnebrand bijna leeg smeerden.
We slapen midden in de stad Holzminden, in het vakantiehuis van de plaatselijke vrouwenarts. In zijn spreekkamer werd ik binnengelaten voor de sleuteloverdracht. Toch een beetje een gek gevoel als je bij zo'n dokter in het witte pak andere zaken doet.
Gelukkig hoefde ik hem niet beroepsmatig te raadplegen.
-
20 Juni 2017 - 22:09
Marleen:
Leuk al die belevenissen onderweg. Leuk en minder leuk, maar deze bijzondere dingen blijven het langst hangen. Zo zal je deze dokter ook niet meer vergeten. Gelukkig hoefde je het 'consult' niet te betalen.
En vandaag ook weer een sandalendag zo te zien. Hopelijk blies het windje jullie de goede kant op. -
21 Juni 2017 - 10:44
Anneke:
Ook vandaag hebben jullie vast geen last van kou en regen. Beter je zonnebrandcreme opmaken dan dat je koud en totaal nat geregend je vakantie moet afbreken.
Na de Harz met z'n mooie, oude stadjes is het volgende gedeelte misschien vlakker. Geen rotklimmetjes meer maar dan ook geen heerlijke afdalingen.
Fietsen of treinen, wat het ook wordt, maak er een mooie dag van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
