Alfred Einstein en een goed idee

Tweede etappe terugreis vandaag: ruim 300 km naar het noorden met een tussenstop halfweg in de geboortestad van Alfred Einstein: Ulm.
Ik weet nog dat ik vroeger op de mulo geleerd heb, dat in Ulm de hoogste kerktoren van de wereld staat. Hoogte: 169 m. Gek eigenlijk dat je zulke dingen onthoudt, met getal en al! Hoe leuk is het dan om in Ulm een koffiepauze te houden en de kerk te gaan zien.

Het prachtige weer vandaag, op eerste Pinksterdag, maakte, dat heel Duitsland in lange files op weg was naar het zuiden. Lange rijen stilstaande auto’s en sleurhutten met tussendoor friemelende motoren. Wij blij, dat we de andere kant opgingen!

In Ulm was er een prachtig muziekconcert op de markt naast het terras, waar wij van de cappuccino zaten te genieten. Lekker hoor! En gezellig! En zulk mooi weer! Zo moet vakantie zijn! En dan hadden we er nog niet eens een taartje bij.
Dat hielden we tegoed voor Karlsruhe.

Om 14:00 uur waren we op onze bestemming, bij het hotel, waar we pas om 15:00 uur in de kamer mochten. Okee! Gaan we geen probleem van maken! Fietsen van de auto halen en lekker op pad dan maar. We hadden hier nog wat tegoed op een terras.

Maar de fiets van Lorenz deed raar: motor deed niks. Twintig keer de batterij eraf hielp ook al niet. Dan toch maar fietsen zonder motor aan. Het zit je dan gewoon niet lekker, dat de boel het niet doet en je weet niet wat je eraan moet doen. Maar je kunt ook niet op de weg blijven siepen. Helpt ook niks. Gewoon maar op pad gaan dus.

Na een kijkje in het centrum van de stad, een lekker gebakje, een fietstochtje terug op eigen kracht, waren we terug bij het hotel, op een tijd dat we er wél in mochten!

Maar nu moest de fiets nog gefixt. En waarachtig... er kwam een idee bij ons op, waar we wat aan hadden: de voeler op de spaak van de fiets, die moet aangeven hoe vaak en hoe snel het wiel ronddraait, zat scheef.

Dat was alles. Hoe simpel kan het zijn!
Diepe zucht en pfff....
Alle zorgen weggepoetst!