Giechelend en onvast
Door: Wilma Andres
Blijf op de hoogte en volg Wilma
08 Juni 2019 | Oostenrijk, Reutte
Als je nog een item op je “Bucket list” wilt zetten, dan is de 110 meter hoge hangbrug van Reutte wel even wat. Highline 197, genoemd naar de B197-weg, waar het aan ligt.
Je wandelt 450 m door de lucht met een schommelend rooster onder je voeten. De roestvrijstalen kabels aan de zijkant geven wel wat houvast, maar je loopt er toch enigszins als een dronkenman overheen: giechelend van de vreemde ervaring en onvast ter been.
Mooi om klein Madurodam op zijn Oostenrijks onder je te zien.
Vanmorgen zeiden we de Drauradweg vaarwel en vertrokken we in opgewekte zomerkledij richting Oostenrijk. De fietsen op de auto en.... karren maar. Brennerpas, Fernpas, x-pas, y-pas, kronkelend door de Alpen.
Op een parkeerplaats onderweg waren we toch genoodzaakt onze kleding aan te passen aan de sneeuwhoogte: korte broek en de slippers belandden op de achterbank en de fietstassen werden overhoop gehaald voor een jeans en fleece. Echter na 150 kms zaten we toch weer op grondtemperatuur te puffen bij 22 graden, maar toen waren we bij het hotel.
Echter.... het hotel was overboekt! Excuus, excuus, excuus. Mevrouw bracht ons naar een ander hotel. En even later: ook overboekt! Weer naar een ander hotel! Excuus (10 x).
Uiteindelijk moesten we gewoon ons bedrag betalen en sliepen we in een hotelkamer met 6 kleedjes op de vloer, 4 op tafeltjes en 1 aan de muur. In het hotel zelf was elke vierkante meter met een kleedje bedekt: niet onze stijl.
Morgen vertrekken we nog wat meer richting huiswaarts en slapen we twee nachten in Karlsruhe. Kijken of we daar nog een stukje kunnen fietsen.
Je wandelt 450 m door de lucht met een schommelend rooster onder je voeten. De roestvrijstalen kabels aan de zijkant geven wel wat houvast, maar je loopt er toch enigszins als een dronkenman overheen: giechelend van de vreemde ervaring en onvast ter been.
Mooi om klein Madurodam op zijn Oostenrijks onder je te zien.
Vanmorgen zeiden we de Drauradweg vaarwel en vertrokken we in opgewekte zomerkledij richting Oostenrijk. De fietsen op de auto en.... karren maar. Brennerpas, Fernpas, x-pas, y-pas, kronkelend door de Alpen.
Op een parkeerplaats onderweg waren we toch genoodzaakt onze kleding aan te passen aan de sneeuwhoogte: korte broek en de slippers belandden op de achterbank en de fietstassen werden overhoop gehaald voor een jeans en fleece. Echter na 150 kms zaten we toch weer op grondtemperatuur te puffen bij 22 graden, maar toen waren we bij het hotel.
Echter.... het hotel was overboekt! Excuus, excuus, excuus. Mevrouw bracht ons naar een ander hotel. En even later: ook overboekt! Weer naar een ander hotel! Excuus (10 x).
Uiteindelijk moesten we gewoon ons bedrag betalen en sliepen we in een hotelkamer met 6 kleedjes op de vloer, 4 op tafeltjes en 1 aan de muur. In het hotel zelf was elke vierkante meter met een kleedje bedekt: niet onze stijl.
Morgen vertrekken we nog wat meer richting huiswaarts en slapen we twee nachten in Karlsruhe. Kijken of we daar nog een stukje kunnen fietsen.
-
09 Juni 2019 - 04:50
Manon:
Wat een avonturen! Geweldig, die brug!!
Een reis met vele wendingen en verrassingen. Veel (fiets)plezier komende dagen nog. -
09 Juni 2019 - 08:39
Marlien:
Dat is geen lolletje !
Ook ik wil niet achterblijven en maken een reis van Oosterhout, via Bronkhorst "Het wapen van Bronkhorst" en Zutphen naar Ferrara , een fietsstad, en belanden via Venetië in hotel Europa.
Lieve Wilma en Lorenz, het is erg leuk om jullie verslag te volgen. Geniet van jullie tocht. -
10 Juni 2019 - 17:37
Annie De Snoo:
Wat een aparte ervaring zo’n brug Je moet niet al te veel hoogtevrees hebben Gr Annie de Snoo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
