Wind of klim

De noordwestenwind op kop, de hele dag. Daarom raden sommigen aan deze route van west naar oost te fietsen: van Hamburg naar Praag. Tja, wat is wijs? Je fietst dan de hele weg wat glooiend omhoog. Keuze dus tussen wind op kop of klimmen. Wij hadden dus wind gekozen.

Beetje plagend klonk het dus wel, dat een mannetje heel uitgebreid vertelde, hoe hij toch de hele tijd zóóó fijn gefietst had met de wind in de rug. Hij dééd het er gewoon om, want we kwamen een beetje zuchtend bij een caféetje aan. Hij wou ons gewoon een beetje pesten. Vrouwen zouden zoiets noooooit doen. Die zouden ons gewoon opbeurend aanmoedigen.

Het was een levendige beweging onderweg: veel ooievaars in het land en honderden Elbeauen, een soort nijlganzen. Die zitten hier vrij en blij het gras kaal te vreten. En we werden getrakteerd op herten: niet op het bord, maar vlak voor ons op de weg en in de wei.

Vanmiddag om een uur of drie kwamen we aan in Dömitz, een oud vestingplaatsje met een mooie haven, maar hoe leuk het hier eigenlijk zou moeten zijn, we vinden er weinig sfeer. Geen mensen op straat, alleen fietsers die een onderdak zoeken. Liever hadden we op een terrasje op een marktje gezeten, maar dat is er niet. Bij de haven was het wat drukker en hebben we nog leuk kunnen zitten.

Nu nog even de route voor morgen voorbereiden en even voetbal kijken. Dat kunnen we allemaal vanuit een horizontale positie onder een dekbedje voor de tv. Het leven is zo gek nog niet.