Woensdag baaldag
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
01 Juni 2011 | Frankrijk, Dijon
Vandaag zat alles tegen.
Onze kleren waren niet droog en buiten was geen zon te zien. wel veel wind en... raad eens! Stormwind uit het noorden! De fietsthermometer gaf 14 graden aan en met een natte broek (want die zit zo fijn en droogt wel op de fiets) en natte schoenen gingen we op pad.
Het was echt beuken tegen de wind in.
Lorenz voelt zich al een paar dagen niet goed: onder andere pijn in de rug en pijn in de buik.
Vandaag was het fietsen niks aan. We probeerden nog te genieten van de duizenden hectares wijnranken, keurig in rijen en met de druiven nog zo klein als krenten. De flessen stonden er net nog niet onder. Wel stonden langs de weg grote reclames met "cave" dit en "cave" dat, want aan wijnkastelen geen gebrek hier.
Na 70 km kwamen we in Dijon aan. Een stad, waar we het mooie niet van gezien hebben, want ze waren een metro aan het bouwen of zo. De HELE stad lag overhoop. Geen gewone straat gezien: allemaal zandhopen, stenen en kiezels, borden, hekken wegwijzers, gebarende mensen met belangrijke hesjes aan, die je vertelden of je wel of niet mocht doorfietsen. Je werd er gek van. Moeilijk om het hotel te vinden, want we moesten dwars door de stad.
In de avond wilde Lorenz naar een dokter. Nou dat hebben we geweten.
Vertel ik in het volgende stukje.
Onze kleren waren niet droog en buiten was geen zon te zien. wel veel wind en... raad eens! Stormwind uit het noorden! De fietsthermometer gaf 14 graden aan en met een natte broek (want die zit zo fijn en droogt wel op de fiets) en natte schoenen gingen we op pad.
Het was echt beuken tegen de wind in.
Lorenz voelt zich al een paar dagen niet goed: onder andere pijn in de rug en pijn in de buik.
Vandaag was het fietsen niks aan. We probeerden nog te genieten van de duizenden hectares wijnranken, keurig in rijen en met de druiven nog zo klein als krenten. De flessen stonden er net nog niet onder. Wel stonden langs de weg grote reclames met "cave" dit en "cave" dat, want aan wijnkastelen geen gebrek hier.
Na 70 km kwamen we in Dijon aan. Een stad, waar we het mooie niet van gezien hebben, want ze waren een metro aan het bouwen of zo. De HELE stad lag overhoop. Geen gewone straat gezien: allemaal zandhopen, stenen en kiezels, borden, hekken wegwijzers, gebarende mensen met belangrijke hesjes aan, die je vertelden of je wel of niet mocht doorfietsen. Je werd er gek van. Moeilijk om het hotel te vinden, want we moesten dwars door de stad.
In de avond wilde Lorenz naar een dokter. Nou dat hebben we geweten.
Vertel ik in het volgende stukje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
